39: 'Conversations'

♠ ♠ ♠

That first summer we spent's one we'll never forget,

Looking for any kind of reason to escape all the mess that

We thought was what made us

Ain't it funny now? We can see

We're who we're meant to be

- All of My Heart, Sleeping With Sirens

  Sygnał wydobywający się z telefonu zadźwięczał w uszach Rae, gdy chodziła po pokoju, często zerkając na śpiącego na jej łóżku chłopaka. Trzy. Cztery. Harry oddychał cicho i równomiernie, na jego twarzy znajdowały się zaschnięte łzy. Płakał, otulony ramionami brunetki, dopóki nie zasnął. Widzieć jego twarz, nareszcie spokojną i wolną od bólu, przyniosło Rae wielką ulgę.
Pięć. Sześć. Cześć, dodzwoniłeś się do poczty głosowej doktora Bastiana. Proszę zostawić swoje nazwisko i numer, a ja do ciebie oddzwonię. – Cześć tato. – Rae powiedziała bardzo cicho i utkwiła swoje spojrzenie w Harrym, upewniając się, że go nie obudzi. Nadal spał. – Chciałam do ciebie zadzwonić i... poinformować, że wszystko ze mną w porządku. Wiem, że nie rozmawialiśmy dosyć długo, ale po prostu potrzebowałam czasu. Ehm, zadzwoń do mnie, kiedy to odsłuchasz... i tato? Kocham cię.
Rozłączając się, Rae usiadła delikatnie na skraju łóżka. Spojrzała na podłogę i wzięła głęboki oddech. To przez Harry’ego, rozpaczającego z powodu jego rodziców, zebrała się na odwagę i zadzwoniła do ojca. Widząc go tak, załamanego w jej ramionach, zrozumiała, jak dobrze miała, posiadając kochającego rodziciela i jak dużo by zrobił, aby mieć to co ona. Widząc go tak, przejrzała na oczy i to było tym, czego potrzebowała. Nawet jeśli miała tylko jednego rodzica, który bywał apodyktyczny, był wszystkim, co miała. A Harry oddałby wszystko, aby mieć chociaż tylko mamę, albo tatę, ale z relacją taką, jaką brunetka posiadała ze swoim ojcem. I w chwili, kiedy to zrozumiała, wiedziała, co ma zrobić.
W trakcie swojego załamania, Harry przepraszał z milion razy. Ale odpychała to, potrząsając głową. Przekazywali przeprosiny za pomocą słów. Czuła, że jest mu przykro i to było wszystko, czego potrzebowała. Słowa są puste, kiedy czujesz coś głębokiego.
Wibracje, które odczuła w dłoni, wyrwały Rae z przemyśleń. Wstając szybko, wpadła do łazienki, następnie zamykając cicho za sobą drzwi i odbierając telefon, gdy nazwisko ojca błysnęło na ekranie. – Halo?
- Rae – szepnął, jakby z ulgą, że odebrała. Ta pojedyncza sylaba, ta pojedyncza wypowiedź i już wiedziała, że to co wydarzyło się pomiędzy nią, a jej ojcem odeszło w zapomnienie. Wiedziała, że wszystko minęło. – Cieszę się, że zadzwoniłaś. Wszystko w porządku?
Zakrztusiła się, więc skinęła głową, a dopiero po chwili doszła do wniosku, że nie mógł tego zobaczyć. – Tak, wszystko dobrze. A u ciebie?
- Tak, tak, oczywiście. Rae, ja-
- Wiem – wyszeptała cicho, łza spłynęła po jej policzku. Uśmiechnęła się przez to. – Ja też.
Milczał na drugiej linii. – Przyprowadź Harry’ego na coroczną imprezę, okej? – zaproponował, brzmiąc, jakby myślał nad tym długo i ciężko, ale wciąż nie będąc pewnym tego, co robi. Rae uśmiechnęła się ponownie, wiedząc, że przynajmniej próbował. – Chciałbym się z nim spotkać. Trystan również może przyjść, jak zwykle zresztą.
- Jasne, zapytam go.
- Dobrze, gołąbku – powiedział delikatnie. – Muszę wracać do pracy. Dziękuję za telefon.
Kiedy się rozłączyli, Rae oparła się o umywalkę, uśmiechając się nieco do siebie. Naprawdę nie miała pojęcia, czy Harry chciałby pójść z nią na coś w tym stylu, ale wiedziała, że był to ogromny krok naprzód, przecież jej ojciec nawet zaproponował zabranie chłopaka ze sobą. I to było dla niej wystarczająco dobre.
Udając się z powrotem do sypialni, wślizgnęła się na łóżko, po czym oparła o wezgłowie i podniosła swoją zużytą kopię ‘The Great Gatsby’, otwierając na stronie, na której skończyła. Chociaż czytała tę powieść wiele razy, zawsze potrafiła znaleźć w niej coś nowego.
Jakby wyczuwając jej obecność w łóżku, Harry przewrócił się, wzdychając przez sen i wtulając się w bok dziewczyny, a następnie owijając swoje ramiona dookoła jej talii i przytulając ją. Brunetka uniosła brwi z rozbawieniem, gładząc jedną dłonią jego włosy, a drugą trzymając książkę. Jeśli mogłaby namalować ten moment, byłaby bardziej niż chętna. Wiedziała, że muszą wyglądać idealnie, w milczeniu, przepełnieni pokojem, ze śpiącym Harry’m, trzymającym ją, jakby chciał zapewnić jej bezpieczeństwo i nią, czytającą powieść. To było tym, co chciała w przyszłości, udając się każdej nocy do łóżka. To było tym, co sobie wyobrażała, leżąc ze swoim mężem w ten sposób. Ale oczywiście to był Harry. Nie jej mąż. I dziewczyna szybko odkryła, że jej myśli z książki, przeniosły się na chłopaka, znajdującego się obok. Ostatniej nocy powiedziała, że miłość jest do dupy. I miała to na myśli, więc czy to oznaczało, że kocha Harry’ego?
Prawdę mówiąc, kochała wiele rzeczy w Harrym. Kochała sposób, w jaki się uśmiechał, sposób, w jaki pachniał, sposób, w jaki mogła się zwinąć w kłębek przy jego boku, czy sposób, w jaki bazgrał notatki w swoich książkach, gdy je czytał, odkrywając nowe rzeczy za każdym razem i nie chcąc nigdy o nich zapomnieć. Kochała to, jak marszczyły się jego brwi, gdy czegoś nie rozumiał i kochała dźwięk jego spokojnego oddechu, kiedy spał obok niej. To było niemal zdumiewające, gdy tak siedziała i uświadamiała sobie, że była zakochana w Harrym Stylesie. Nie było sposobu, za pomocą którego mogłaby temu zaprzeczyć, bo nie lubiła okłamywać samej siebie. Więc siedziała na łóżku, patrząc w sufit i pozwalając sobie utonąć w tym uczuciu. Rae kochała Harry’ego. Była zakochana w Harrym, w sposób, w jaki nigdy wcześniej nikogo nie kochała. Ponieważ już wcześniej była zakochana. Miała innych chłopaków, ale to było wieki temu. Poza tym żaden z nich nie był taki jak Harry. Nigdy nie czuła do któregoś z nich czegoś tak głębokiego i już na pewno nie zatraciła się w nich w sposób, w jaki zatraciła się w brunecie. Bo Rae nie tylko kochała Harry’ego, którego ukrywał przed światem, ale kochała to, kim był, nawet, kiedy był zły. Najwyraźniej, była jedną z niewielu osób, w których obecności mógł być sobą. I ten prosty fakt również spowodował, że się w nim zakochała. Nie zawsze była to jego zewnętrzna szorstkość, która tak wyraźnie do niej przemawiała, ale raczej jego wrażliwość, podatność na zranienie. Jak wtedy, kiedy trzymała go, gdy płakał. Tak bardzo ją bolało, widzieć go w tym stanie. To był psychiczny ból. I to mogła być tylko miłość.
Gdy zbliżało się południe, Rae była głęboko wciągnięta w powieść, jej oczy sączyły słowa z pergaminu, jakby były promieniami słońca, przedzierającymi się przez okno. Poczuła, że Harry zaczął się przebudzać, więc spojrzała na niego znad książki, obserwując, jak delikatnie otwiera swoje oczy, zwężone przez sen. Uśmiechając się, odłożyła lekturę, odgarniając luźny kosmyk z jego twarzy. – Dzień dobry, słoneczko.
W odpowiedzi przytulił ją bardziej do siebie, trzymając mocno i wzdychając z zachwytu. To spowodowało, że zachichotała lekko, ale mogła poczuć, że był w lepszym nastroju. – Co ty na to, aby spędzić dzisiaj trochę czasu z Lily? – zaproponował, a jego głos był lekko zachrypnięty. Rae kochała sposób, w jaki brzmiał zaraz po przebudzeniu. – I możemy pójść do piekarni, odwiedzić Leah i James’a.
Wydawało się, że to praktycznie nie zabrało czasu Rae, aby ubrać się i zapukać do drzwi ciotki, a następnie pocałować ją w policzek i pochylić się, biorąc na ręce chichoczącą Lily. Ale to, co lubiła Lily przede wszystkim, to zobaczenie Harry’ego, a potem piszczenie i domaganie się jego uwagi.
Udając się w kierunku samochodu, brunet prowadził małą kuzynkę swojej dziewczyny, słuchając uważnie opowieści, w której wyjaśniała mu, jak bardzo chciałaby mieć szczeniaczka i co zrobi, aby osiągnąć swój cel. Rae słuchała, jak Harry z ożywieniem rozmawiał z Lily, dysząc i powodując u niej chichot, kiedy umieścił i zapiął ją w foteliku, niczym profesjonalista. Wigor i adoracja chłopaka względem dziewczynki, nie zmniejszyły się również w piekarni. W rzeczywistości, Rae czuła się prawie jak piąte koło u wozu, gdy wziął małą na barana, kiedy ta nalegała, że chce zrobić babeczki. Na szczęście dla niej, Leah i James mieli wystarczająco dużo pracowników, aby wziąć sobie przerwę i usiąść z nią przy stoliku.
- Cześć, kochanie. – Kobieta uśmiechnęła się, siadając na przeciwko brunetki. Rae odwzajemniła uśmiech, tak szczęśliwy i ogromny, wyciągając dłoń do mężczyzny, który prawdopodobnie był mężem Leah. – To jest James, James, to jest Rae, którą spotkałam już wcześniej.
Policzki młodszej dziewczyny przybrały odcień różu, gdy przypomniała sobie, że kobieta weszła do piekarni, kiedy ona i Harry urządzili sobie bitwę na jedzenie. Patrząc w okno, za którą znajdowała się kuchnia, widziała, jak Harry obsypuje nosek Lily mąką. To spowodowało, że jej serce zaczęło rosnąć. – Tak – powiedział James, jakby czytając w myślach Rae. – Harry jest w porządku, jeżeli chodzi o dzieci. Wierzę, że będzie wspaniałym ojcem, któregoś dnia.
- Jeśli jest taki, jakim go opisują. – Rae powiedziała z roztargnieniem, zanim posłała uśmiech swoim towarzyszom. – Będzie. Nie miał nic, oprócz samych najmilszych rzeczy do powiedzenia o was. Myślę, że powinnam wam podziękować?
- Podziękować nam? – Leah zapytała, popijając kawę i odstawiając z powrotem kubek. – Dlaczego?
Rae wzruszyła ramionami i ugryzła muffinkę. To dało jej czas na przemyślenie tego, co chciała powiedzieć. – Ponieważ poznałam jego rodziców i są absolutnymi idiotami. Zapisałam sobie w umyśle, że lepiej bym się czuła, gdybym ich nie spotkała.
James zachichotał, kiwając głową i patrząc na wzorek, znajdujący się na obrusie. Wszyscy przerwali na chwilę, kiedy do ich uszu dotarł śmiech, wydostający się z kuchni. Niektórzy z piekarzy śmiali się razem z Harrym i małą dziewczynką, powodując, że Rae i jej towarzysze się uśmiechnęli. – Jego rodzice są czymś, co nie? Chodziłem do szkoły z jego mamą i byliśmy przyjaciółmi tej rodziny od wieków. Ale oni nigdy do końca nie rozwinęli rodzicielskich marzeń. Tak samo jak ich rodzice.
- To jest powód, za który jestem wam wdzięczna. – James i Leah spojrzeli na Rae ze zdziwieniem. Jej zielone oczy migotały komfortowo tam i z powrotem pomiędzy parą. – Bo złamaliście ten smutny łańcuch. Daliście temu chłopakowi szansę dorosnąć, bez tego, co robi jego rodzina od lat.
Przez chwilę panowała cisza. Potem Leah roześmiała się, zakrywając dłonią usta i kręcąc głową. Wyglądała nieco emocjonalnie, co spowodowało u Rae coś w rodzaju alarmu. – Przepraszam, nie chciałam cię przestraszyć. Po prostu... spotkać się z kimś, kto naprawdę chce, aby robił dobre rzeczy jest czymś bardzo innym dla nas. Nikt nigdy nie dał mu szansy, którą my mu daliśmy, a teraz siedzisz tu, chcąc to zrobić.
Nie reagując, Rae obróciła się w fotelu i obserwowała interakcje chłopaka z jej kuzynką. Adoracja przepełniała jego oczy, jakby uważał, że Lily była piękna. Mała nigdy nie miała dużego brata, więc to, że siedziała na blacie, a Harry wskazywał na różne rzeczy, jakby były to atrakcje turystyczne, a mąka okalała jej małe dłonie, było dla niej przygodą. Rae doszła do wniosku, że był tak wspaniały w stosunku do Lily, bo nigdy nie miał młodszego rodzeństwa, więc to było najbliższe, co kiedykolwiek miał. Ale siedząc tak i obserwując go, zdała sobie sprawę, że to nie był ten powód. Powodem było to, że Harry był nauczany przez dwóch ludzi, znajdujących się naprzeciwko niej, jak kochać. Nawet, jeśli sam tego nie wiedział. Chciała ucałować ich obu, za ukształtowanie człowieka, w którym się zakochała.
- Kochasz go, prawda? – James zapytał, a przez jego ton można było odkryć, że się uśmiechał. Rae odwróciła się, przybierając żałosny wyraz twarzy, zanim pokiwała głową. Wzięła kolejny gryz muffinki, więc nie musiała odpowiadać. – Nie martw się. Prawdopodobnie sam tego nie wie, ale powiem ci, że ten chłopak ciebie też kocha.
Kąciki ust Rae powędrowały do góry. – Mam taką nadzieję.

♠ ♠ ♠

siemka maluchy! xx

właściwie to miałam dodać dopiero jutro, ale nie jestem pewna, czy będę w domu.
jestem już po egzaminach, więc wracamy do starego 'rozkładu' dodawania rozdziałów (uciekło mi słowo sbjkgbkasbgks ugh). cieszę się, że wytrzymaliście te kilkanaście dni. opłaciło się chyba, prawda? Rae przyznała się, że kocha Harry'ego nie tylko przed sobą, ale też przed innymi! ciekawe, czy on odwzajemni jej uczucia, jak myślicie? sabgksa zdycham bo H jest taki perfekcyjny względem Lily kfdbgaja
kolejny rozdział pojawi się w weekend! :')

ekipa Burn:

twitter Harry'ego -> klik
twitter Rae -> klik
twitter Burn -> klik
ask Harry'ego -> klik

40 komentarz = kolejny rozdział 

wasza @yo_payno xx